Ik heb een intensief dagprogramma achter de rug. Mijn anonieme vriendin vertelde me dat ze wilde gaan paaldansen en ik nodigde mezelf uit voor een proefles samen. Een uur lang werden we gedrild met krachttrainingen en lenigheidsoefeningen. Na een kwartier was ik al bang dat ik aan die paal nooit toe zou komen. Het zweet drupte van mijn lijf op de grond. Ik had een sexy beeld bij paaldansen, maar zo voelde het totaal niet. Sportief paaldansen noemen ze het, dat voelde het dan weer wel. Na een uur hard trainen kregen we les met fitnessoefeningen in de paal. Het is zwaar, doet pijn, vraagt heel wat van je doorzettingsvermogen en zet elke spier in je lichaam aan het werk en het is ontzettend cool.
Sinds afgelopen weekend woon ik niet meer in Amsterdam. Dat betekent dat ik veel vroeger uit bed moet vanwege de reistijd van ongeveer 1,5 uur naar Amsterdam. Om 9 uur had ik een afspraak en om 12 uur de sportles. Om 15.07 lig ik gesloopt in mijn lege huis in de Bijlmer te denken aan mijn levensswitch en doe een dutje op de keiharde koude grond. Ik denk na over de herinneringen die ik heb van het korte tijdje in mijn huis. Ik heb genoten, veel geleerd, soms gehuild en sta voor 100% achter mijn beslissing. Het is tijd voor een nieuwe fase, een fase zonder eigen huis en met logeerpartijtjes bij vrienden in Amsterdam, Zandvoort, Utrecht, Eindhoven, Nijkerk of waar dan ook. Morgen neem ik afscheid bij de Gemeente en dan is het tijd voor vrijheid en voorbereiding op mijn vertrek naar Spanje. Ondertussen wacht ik nog even op de koude vloer tot mijn natte kleding droog is, doordat mijn flesje water in mij tas lekte en ik op de eigenaar van mijn huurwoning wacht om mijn sleutels in te leveren.
Twee uur lang ben ik aan het wachten op de ijskoude, harde vloer tot meneer zijn huis weer in komt nemen en dan belt ie af. “Sorry er is iets mis gegaan, we zijn je vergeten. Nieuwe afspraak?” Die ontzettende fijne professionaliteit van andere mensen maken van mij een laks persoon die altijd te laat komt. Fuck, slecht excuus. Ik ben chagerijnig, omdat meneer mij twee uur laat wachten op werkelijk niks en ik vrijdag weer terug kan voor oplevering poging 2. Maar goed tot die tijd hoef ik me dus ook niet uit te schrijven en mag ik mezelf nog een paar daagjes langer Amsterdammer noemen.
Dromen moet je leven 