Noord-West Marokko

We zijn nu ongeveer 5 maanden onderweg. In december maakten we de overtocht per boot naar Marokko. We kochten een open retourticket bij een lokaal verkooppunt, iets met ‘Carlos’. Dat is een stuk goedkoper dan wanneer je online een ticket boekt. We betaalden in totaal €270 voor twee personen en de camper. We konden mee wanneer we wilden en ook terug wanneer we wilden. Perfect! Niks geen strakke planning.

Marnix was al een keer eerder geweest en vond het een heel mooi land met een fantastische andere cultuur en afwisselende natuur. Dit wilde hij graag met mij delen en met de vrijheid van de camper nog verder ontdekken. Ik vond het best wel spannend om te gaan. Ik had niet echt een beeld van Marokko en nog onvoldoende ervaring met de Marokkaanse cultuur. Mijn associaties waren voornamelijk gebaseerd op vooroordelen van andere mensen.

Asilah

Dag 1 werden wij in Asilah enorm verrast met een zonsondergang die ik nog nooit gezien had. Zo ontzettend veel mooie duidelijke kleuren in de lucht. Een perfect plaatje met de witte huizen op het glooiende landschap. Ik dacht dat ik in een sprookje beland was, zo mooi en magisch. De super vriendelijke man van de camperplek bood aan om Tajine voor ons te (laten) maken. Dat kwam hij in onze camper brengen. Heerlijke kip met gekookte aardappels, groente en hele lekkere kruidenbouillon. Zo leuk om direct op deze manier kennis te maken met de Marokkaanse cultuur. De volgende dag werden we al vroeg gewekt door het zingende, dramatische geluid van de moskee die Moslims oproept tot het gebed. Het geluid had wel iets gezelligs en verbindends.

Rabat

Marnix nam mij mee naar Rabat voor mijn eerste bezoek aan een medina. Een medina is vaak een ommuurde oude stad met verstrengelende steegjes waarin je makkelijk kunt verdwalen. Gebouwen met weer van die mooie gekleurde deuren en kraantjes met drukke tegeltjes. Toen Marnix er in december 2018 was, was het hier erg druk. Nu waren er heel veel winkeltjes gesloten en we vroegen ons af waarom. Kwam het door de coronatijd? Of was toevallig onze timing zo dat er zoveel toevallig dicht zat. Buiten de medina dobberden vissersbootjes in het water en vissers zaten aan de kant hun best te doen een geldbriefje (10 dirham) dat in het water was gevallen te vangen. Een mooie dag die toch wel erg warm was met onze lange broeken en shirts met lange mouwen. Je moet er wat voor over hebben uit respect voor de lokale cultuur.

We begonnen de dag met het regelen van twee simkaarten en het verkennen van het stadje Asilah. Er was een markt waar voornamelijk fruit, groenten, dadels, kruiden en specerijen werden verkocht. Wat zorgde voor mooie kleurrijke plaatjes. De gebouwen hadden mooie gekleurde, typisch Marokkaanse deuren. En onderweg zagen we een man op een ezeltje zitten en een vrouw ernaast lopen. Een verkeersbord liet zien dat je in die straat niet met paard en wagen mag komen. Een hele mooie eerste indruk van Marokko.

Kenitra

In Kenitra leerden we dat niet alleen toeristen alcohol drinken. In een centrum dat hoorde bij de camperplaats waar wij stonden, kon je alcohol in het restaurant bestellen. Dat kan in ‘normale’ restaurants vaak niet. We waren de enige toeristen, de rest van het gezelschap bestond uit lokale mensen. De tafels stonden al snel vol met flessen bier en flessen wijn. Er waren niet alleen mannen, maar ook vrouwen. Ons idee van dat in Marokko helemaal niet gedronken werd door Marokkanen konden we uit ons hoofd zetten.

Mohammedia

We vierden Kerst in Mohammedia. Dat hield in dat we ‘s middags samen uit eten gingen. We bestelden Tajine, waarbij we dit keer ook de organen van de kip geserveerd kregen. Ik proefde een levertje, maar het was niet echt mijn ding. In plaats van lekkere warme groenten kregen we dit keer een koude salade. Op de camperplaats leerden we onze buurvrouw kennen. Een vlotte, avontuurlijke 70 plusser met een klein hondje dat bijt als je niet oppast. Een inspirerende vrouw met de beste video edit vaardigheden. Echt de moeite waard om even op te zoeken als je instagram hebt “route70plus”.

Ik liep te panieken, omdat Marnix en ik naar het stadje waren gefietst. Het verkeer in Marokko is echt anders. Buurvrouw gaat gewoon op haar vouwfiets en hondje in het mandje voorop. ‘Ach, je moet niet nadenken en gewoon gaan, als je denkt dat je kunt dan steek je gewoon over, ze stoppen wel’.

Casablanca

In Casablanca hebben we de grootste moskee van Marokko bezocht, Moskee Hassan II.

Echt een plaatje, een indrukwekkend gebouw met heel veel details waar je echt even stil van wordt. We hebben er anderhalf uur over gedaan om er naartoe te lopen, wat zeker de moeite waard was! Onderweg riep een andere moskee het gebed om. Een man die buiten aan het werk was, vouwde op de stoep zijn bidmatje uit en ging op zijn knieën. Hij was niet bezig met wat zijn omgeving ervan zou vinden. Hij deed gewoon waarvan hij dacht dat hij dat moest doen. Het leven in Marokko lijkt puurder. Daar kan ik nog wel van leren, wanneer ik op zoek ben naar een plek om ongezien yoga te gaan doen.

Oualidia

Oualidia, een plaatsje aan de kust. Wat hebben we hier ook genoten. Op de camperplek werden we meerdere keren per dag begroet door een klein black en tan hondje. Ik werd zo vrolijk van hem en noemde hem Binky, omdat hij op ons hondje Dinky van vroeger leek, alleen is Binky een stuk eigenwijzer. Ook waren er nieuwsgierige katten en een kitten. Ze deden steeds hun best om de camper in te springen. Wel echt gezellig al die dieren.

Aan de kust zelf genoten we van het schouwspel van de wilde zee. Telkens klotste de golven hard tegen de rotsen en spoot het water hoog in de lucht. Wanneer het eb is, kun je de hoge rotsen in en vanaf daar over de zee kijken. Wij waren er toen het net vloed was dus wij zijn de rotsen niet in geweest. Op het strand verkocht men zeevruchten vanuit kraampjes. En vormden zich voor onze neus terrasjes van plastic stoelen. Af en toe moesten we een quad ontwijken en mensen die aan het paardrijden waren. Kortom, een levendig gebied, waar je je niet hoeft te vervelen.

Wordt vervolgd!