Dromen moet je leven

Gelukkig hebben we maar even hoeven wachten op de auto. De volgende ochtend was de motor alweer gerepareerd en konden we rond 11uur op pad. We hadden wat tijd in te halen en reden bijna 500 kilometer vanaf Duitsland via Oostenrijk naar Hongarije. Waar we de dag afsloten met een heerlijke pizza en hebben overnacht in Sopron.

In de nacht regende het hard en was die schone auto ineens heel snel vies. Gelukkig viel er in de ochtend maar een spatje, want in een oude auto, met kleine ruitenwissers en geen airco vind ik rijden in de regen maar niets. We trokken verder naar Pécs. Onderweg passeerden we veel kleine dorpjes dat voornamelijk bestond uit twee rijen huizen langs de grote weg en verder niet veel bijzonders. We reden langs ontzettend veel weilanden waar hooibalen ingepakt lagen en zonnebloemen stonden te stralen. Beiden klaar voor hun volgende functie.

Het verraste mij dat er zoveel moois te zien is zo dichtbij huis, met de auto zo bereikbaar. En het besef dat er zoveel mensen een heel ander leven hebben dan ik wanneer zij zich hiermee bezig houden en ik elke dag achter de computer, zo fanatiek mogelijk de telefoon beantwoord en probeer te voldoen aan de cijfers die als doel gesteld zijn. Diezelfde cijfers die maken dat ik geld verdien en deze kans krijg om andere plekken te ontdekken. Misschien moet ik toch weer meer op pad ondanks dat de coronasituatie ons liever thuis houdt.

Kort verhaal, lange route.. veel tijd om uit te rusten en na te denken over wat ik de komende tijd aan mijn leven zal veranderen en waar ik mijn tijd in ga steken om nog meer het leven te leiden dat het best bij mij past.