Nog een paar uurtjes te gaan. Ik krijg nauwelijks eten in mijn lijf vandaag. Ik ben te gespannen. Vuurwerk blijft echt een dingetje dat niet bij mij past. Lang, lang geleden, toen ik nog in de pubertijd zat had mijn broer eens een ongelukje met vuurwerk gehad. Sinds die tijd heb ik vuurwerk niet meer aangeraakt ik ben altijd weer blij als het 1 of 2 januari is en ik zo min mogelijk ongelukjes heb aangehoord. Vandaag ben ik niet het leukste vriendinnetje voor mijn prille liefde. Er zitten emoties in mijn lichaam die ik zelf niet begrijp en dus ook niet kan verwoorden. Gelukkig heeft mijn nieuwe liefde nogal wat geduld en lijken we wat het uitspreken van gevoelens betreft en de manier van reageren best wel een beetje op elkaar.
Vorig jaar rond dit tijdstip zat ik in het ziekenhuis bij mijn oudste broer dit jaar zijn mijn familieleden gelukkig gezond genoeg om buiten het ziekenhuis de jaarwisseling door te brengen. Toen ik vorig jaar thuis kwam vanaf het ziekenhuisbezoekje was ik met Jopie, de kat waar ik toen op paste, en schreef ik een blog over mijn doelen van 2017. Mijn grootste doelen waren om mijn massagediploma halen en een eerste versie van mijn boek te schrijven. Beide doelen zijn nog niet gelukt, dus ik neem ze mee naar 2018! Ook het afbetalen van mijn ouders is nog niet gelukt, wel heb ik inmiddels meer stabiliteit in mijn leven gebracht.
In juni twijfelde ik of ik halverwege het jaar weer zou gaan reizen, maar in plaats daarvan kreeg ik een vaste baan, verhuisde ik naar Vinkeveen en werd ik verliefd. Nu heb ik een goede basis om de doelen van 2017 alsnog te behalen of in ieder geval voor een heel groot deel.
2017 heeft mij heel veel sterker gemaakt. Ik heb diepe geheimen onthuld, trauma’s verwerkt en ik ben duidelijker geworden in het aangeven van mijn grenzen. Mezelf zijn en mijn gevoelens respecteren is belangrijker dan aardig gevonden worden door wie dan ook! Ik heb geleerd om de behoeftes van anderen steeds beter te accepteren in plaats van mijn zin door te drijven en dat je personen in een slachtofferrol houdt als je te graag een helper wilt zijn, dus nu accepteer ik het als iemand mijn hulp niet wil ontvangen, maar zelf wil groeien! Ondertussen ging ik naar een coach voor analytische therapie en kwam mijn verleden als een rollercoaster terug in mijn leven. Mijn gevoelens schoten alle kanten op, soms was ik boos, teleurgesteld, verdrietig en soms opgelucht en intens gelukkig. Ik ben steeds beter gaan accepteren wie ik zelf ben en daardoor ben ik mijn vrienden en familie nog veel meer gaan waarderen. 2017 heeft mij verandert en in 2018 ga ik weer verder met de lessen die men het leven noemt! Fijne jaarwisseling en de groetjes van mijn familie!
Dromen moet je leven 